لب آب

پانزدهمین شعر از دفتر «شرق اندوه» :



دیشب‌، لب رود، شیطان زمزمه داشت‌.
شب بود و چراغک بود.


شیطان ، تنها، تک بود.

باد آمده بود، باران زده بود: شب تر ، گل ها پرپر.
بویی نه براه‌.
ناگاه
آیینه رود، نقش غمی بنمود: شیطان لب آب‌.
خاک سایه در خواب‌.
زمزمه ای می مرد.بادی می رفت‌، رازی می برد.